در سالیان اخیر در حوزه‌ی فعالیت‌های فن‌آورانه و نوآورانه‌ی دانشگاه‌ها، پژوهشکده‌ها، پارک‌های علم‌وفن‌آوری، مراکز بومی‌سازی، نوآوری و شکوفایی و معاونت علمی و فن‌آوری و… پروژه‌های بسیاری به عنوان اولویت پژوهشی تعریف گردیده که نسبت چندانی با نیازها و خلأهای فن‌آورانه‌ی کشور در حوزه‌ی صنعت نداشته‌اند و تنها کارآیی آنها بالا بردن آمارها و شاخص‌های این مراکز در ارزیابی‌های دوره‌ای بوده‌است.

دلیل اصلی این امر عدم وجود ارتباط سازمان‌یافته، پایدار و پویا میان بخش‌های دانش‌محور کشور با صنعت بوده‌است. علاوه بر این نیز، در بسیاری از موارد مشاهده گردیده که بودجه‌هایی به برخی طرح‌های پژوهشی اختصاص یافته، که نتیجه‌ی نهایی این طرح‌ها یا به کلی فاقد امکان‌پذیری فنی و اجرایی بوده، یا اصلا از نقطه‌نظر علمی و منطقی توجیه‌پذیر نبوده و یا در تعارض با کلیه‌ی تجربیات موفق جهانی بوده و نسبتی با واقعیات کشور نداشته‌است.

در عین حال، برخی خلأها، نیازها و کاستی‌های فن‌آوری در صنعت کشور وجود دارد که بخش صنعت برای جبران آنها و توسعه‌ی ظرفیت یا بهبود سبد تولید، یا باید به سوی خرید فن‌آوری از خارج از کشور شتاب کند یا به کلی از رفع نیاز و ارتقاء وضع خود صرف‌نظر نماید که چنین مواردی از یک طرف موجب هدر رفت سرمایه‌های ملی و خرید فن‌آوری به قیمت‌های گزاف می‌شوند، و از طرف دیگر موجب عدم تعادل در سبد تولید کشور و هدر فرصت‌های تولید اشتغال و خلق ارزش در کشور می‌گردند.

بر همین اساس شناسایی و گردآوری نیازها و خلأهای حقیقی در حوزه‌ی صنعت و اقتصاد کشور جهت ارائه به بخش‌های پژوهشی اولین گام در هدفمند نمودن و بهینه‌سازی و برقراری ارتباط برخط میان صنعت و پژوهش در فضای اقتصادی کشور و بهر‌ه‌گیری از حداکثر توان تولیدی داخل، چه در حوزه‌ی تولید دانش و چه در حوزه‌ی تولید کالا و خدمات است.

کانون هماهنگی دانش، صنعت و بازار مدیریت پسماند و بازیافت در تاریخ ۱۳۹۹/۵/۸ با شماره‌ی ثبت ۵۰۱۵۹ به منظور کارآمدسازی فرآیندهای تولید کالا و خدمات و بهبود اثربخشی خروجی‌های علمی و پژوهشی کشور در ارتباطی ساختاریافته و سازمان‌دهی‌شده میان واحدهای صنعتی با مراکز علمی، پژوهشی و فناوری در فضای بازار، حمایت از کار و سرمایه ایرانی و مانع‌زدایی و پشتیبانی از کارآفرینان جوان، بنگاه‌های کوچک و متوسط و کسب‌وکارهای نوپا و نوآور و حرکت به سوی اهداف توسعه پایدار و اقتصاد تاب‌آور، ذیل مصوبات سی‌امین جلسه ستاد راهبری نقشه جامع علمی کشور در شورای عالی انقلاب فرهنگی به تاریخ ۱۳۹۱/۱۲/۱۵ و در اجرای بند دوم از ماده چهارم آیین‌نامه شماره ۱۹۱۲/۹۲/دش مورخ ۱۳۹۲/۲/۳۰ در خصوص «تأسیس و فعالیت کانون‌های هماهنگی دانش، صنعت و بازار»، مصوب آن ستاد تأسیس گردیده است.

باور ما در کانون بر این است که بخش صنعت توان جذب و اثربخش‌سازی خروجی‌های بخش دانش برای رفع نیازهای خود در جهت حرکت به سوی تاب‌آوری و درون‌زایی اقتصادی را دارد و بخش دانش توان تولید محتوای مورد نیاز مستقیم صنعت برای کارآمدسازی فرآیندها و رشد فناوری در کشور را داراست. این ارتباط در بستر زمان موجب تحقق ظرفیت بالای تولید اشتغال پایدار و جذب سرمایه‌های داخلی و خارجی خواهد شد.